Śledź po holendersku (haring) lub kanapka ze śledziem. Śledź, co widać wszędzie, to jedna z najpopularniejszych holenderskich przekąsek. Śledzia możemy otrzymać na trzy sposoby: w całości, posiekanego na kawałki oraz w kanapce. Najciekawszy jest ten pierwszy sposób. Jeśli chcemy zjeść śledzia po holendersku, dostajemy go w w Aby móc rozliczyć się z urzędem skarbowym, a co za tym idzie – liczyć na zwrot podatku z Holandii, do zeznania podatkowego należy dołączyć odpowiednie druki. Do takowych zaliczyć można m.in.: holenderską kartę podatkową Jaaropgave (Jarograf/Jaaropgaf), kopię PIT-36 (razem z załącznikiem ZG), numer BSN, kopię dowodu Nasza firma Effect Bus oferuje tanie busy Polska Holandia z adresu pod adres, od drzwi do drzwi. Przejazdy codziennie rano i wieczorem. Nasze szybkie busy Mercedes Sprinter są w pełni przystosowana do międzynarodowych tras, a doświadczeni kierowcy dbają o Twoje bezpieczeństwo na drodze. Z Nami każdy bus do Holandii tanio zabierze Cię Wyrokiem sądu w K. sprzed około 10 lat jestem zobowiązany do płacenia alimentów na rzecz mojej obecnie 21 letniej córki, która po zdaniu matury 2 lata temu, mimo że dostała sie na studia, nie podjęła ich, lecz wyjechała do Irlandii, gdzie ma stalą pracę, z której się utrzymuje, opłaca mieszkanie itd. Zarówno ja, jak i matka mojej córki, która prawdopodobnie jest nadal u W Holandii występują różne formy groźby: groźba z zastosowaniem przemocy, z (ciężkim) znęcaniem się, ze skutkiem śmiertelnym lub pisemna groźba itd., określone w artykule 285 Kodeksu karnego. Nie każda forma groźby jest karalna. Bez świadków groźba jest trudna do udowodnienia. Istotne są również okoliczności, w jakich 1. Paczki z Holandii do Polski wyślesz kurierem DPD, GLS i UPS. Za 30 kg przesyłke zapłacisz €22.49 zł w usłudze DPD. 2. Max. waga paczki z Holandii do Polski to 31,5 kg a obwód 300 cm. 3. Kurier DPD i GLS będzie miał etykiety, ty nie musisz nic drukować. Wybierając UPS musisz wydrukować list przewozowy na paczkę z Holandii. uJk9. Rozwód jest etapem złożonym i żmudnym, nikt tego nie chce, ale czasami po prostu trzeba. Każdy z nas chciały się rozwieść w dobrym tonie, bez zmartwień i z uczuciem że każda strona dostanie to czego chce. Jak to zrobić? Jak wygląda rozwód w Holandii? ROZWODOWA. Adwokat. Tylko myślenie o tym sprawia, że nie chce się zaczynać, już nie wspominając, że rozwód jest bardzo drogi. Średnia stawka adwokata w Holandii to między 200€ a 300€. Jeśli obydwoje zatrudniacie prawnika, to koszty są oczywiście podwójne, dochodzą jeszcze koszty rozprawy w sądzie. W tej sytuacji każda ze stron przedstawia swoje racje podczas sprawy rozwodowej i sąd decyduje kto bierze pod opiekę dzieci, zasądza alimenty i dzieli majątek. Jednak w Holandii, oprócz klasycznej rozprawy rozwodowej z prawnikami obydwu stron, można wybrać jeszcze drugą formę – o wiele przyjaźniejszą dla małżeństw i o wiele tańszą. Średni koszt mediatora to 150€/godzina. Mediacja odbywa się w biurze z certyfikowanym mediatorem, który ustala razem z Wami i doradcą finansowym podział majątku. Ustalacie razem podział majątku, plan wychowaczy dzieci (jesli posiadacie) Wszystko zostaje spisane w dokumentacji rozwodowej, podpisane przez obydwie strony oraz mediatora i wysłane do sądu odpowiedniego dla miejsca zamieszkania. Jeżeli mimo porady naszego mediatora nie będziecie mogli dojść do porozumienia to zostanie Wam wizyta w sądzie i zatrudnienie adwokata – co zwiększy koszty rozwodu. Dlaczego rozwodzić się z Nie musisz wyjeżdżać do Polski, żeby się rozwieść. Ciągłe chodzenie po wielu instytucjach w Polsce i po sądach już nie musi być Waszym problemem! nl to unikalny serwis w Holandii dla Polaków, którzy chcą się rozwieść. Do Twojej dyspozycji jest mediator i doradca finansowy. Łatwo ich zrozumieć bo wszystko odbywa się w j. polskim! Pierwsza rozmowa jest ZA DARMO i na spotkaniu jest zarówno mediator (zarejestrowany w MFN) jak i doradca finansowy wyspecjalizowany w przeprowadzaniu podziału majątku z hipoteką na dom. Żebyście otrzymali jak najwięcej informacji na temat Waszej sytuacji. W już od początku procesu wiesz na czym stoisz i otrzymujesz potrzebną pomoc w każdej kwestii dotyczącej rozwodu. Masz pytania? Nic nie zostawimy bez odpowiedzi. Nasz mediator będzie wiedział, jakie sprawy muszą zostać zawarte w umowie rozwodowej. Nie martwcie się, że o czymś zapomnicie – w nie pozwolimy, żeby jakaś sprawa została bez rozwiązania! Gwarancja jednej rozprawy w sądzie! Jeśli Osobne życie bez zmartwień i kłótni z jasnymi regułami. Nasz serwis jest naprawdę niedrogi, szybki i dokładny. Co dzieje się podczas mediacji? Razem ustalimy krok po kroku, co się wydarzy i jakie skutki będzie to miało dla Was. Dla wszystkich problematycznych tematów uzgodnimy jasne reguły, wszystko spiszemy w umowie rozwodowej (convenant), która będzie poważana przez każdy sąd w Holandii i w Europie. Wszystkie sprawy na temat wychowania dzieci i sprawy alimentacyjne spiszemy w specjalnym planie wychowawczym. Obydwa dokumenty będą wskaźnikiem dla Was w budowaniu nowej przyszłości – osobno. Gwarantujemy, że obydwa dokumenty będą zatwierdzone przez każdy sąd w Holandii i w Europie. W ten sposób możecie zacząć nowe życie, osobno od siebie, bez zmartwień i kłótni, kto czym i kim się będzie zajmował i jak zostanie podzielony majątek – wszystko będzie od początku dla Was jasne. Umów się z nami na darmową konsultację, by dowiedzieć się jakie masz możliwości w 2022 roku. Darmowa konsultacja Ubezpieczenie pojazdu Wpisz numer rejestracyjny, aby sprawdzić wysokość składki Czy mam prawo się starać o alimenty z Holandii? Pytanie z dnia 18 sierpnia 2019 Witam mam 12 letnia córkę z którą od 2 lat mieszkam w Holandi . Jej ojciec mieszka w Polsce i od czasu rozwodu nie płaci żadnych alimentów chociaż ma zasadzone 500 zł. miesięcznie. Próbowałam przez komornika ściągnąć coś od niego ale on niczego nie ma i oficjalnie nie pracuje więc udałam się do opieki społecznej gdzie mnie poinformowano że takich praw to ja powinnam dochodzić w Holandi bo tam mieszkam ja i moja córka. Moje pytanie jest takie czy to prawda? I czy mam prawo się starać o alimenty z Holandii? . Jak sie do tego zabrac ? . Dziekuje Tutaj pojawią się odpowiedzi od prawników Chcę dodać odpowiedź Jeśli jesteś prawnikiem zaloguj się by odpowiedzieć temu klientowi Jeśli Ty zadałeś to pytanie, możesz kontynuować kontakt z tym prawnikiem poprzez e-mail, który od nas otrzymałeś. Nie znalazłeś wyżej odpowiedzi na swój problem? Zapisz się na nasz newsletter Najlepsze oferty pracy, najważniejsze wiadomości, mieszkania do wynajęcia prosto na Twoja skrzynkę e-mail. Kategorie ogłoszeń Oferty pracy w Holandii Wynajem mieszkania, domu, pokoju Mieszkania i domy na sprzedaż Busy Polska Holandia Przeprowadzki Holandia Polska Motory i skutery na sprzedaż Samochody Holandia Rowery Holandia Polskie biura rachunkowe Używane meble z Holandii Warsztaty samochodowe Kosmetyczki/Fryzjer/Tatuażysta Panu szuka Pana Holandia Polskie Hurtownie w Holandii Remonty Holandia Sprzedam Holandia Tłumacze przysięgli Holandia Przesyłki kurierskie Holandia Taxi – transfer lotniskowy Holandia Pomoc drogowa Holandia Zwrot podatku z Holandii Wszystkie ogłoszenia z Holandii Skontaktuj się z nami Inteligo Media BV Postbus 2443 8203AK Lelystad Podstrony Nasze atuty News Ogłoszenia Blog Reklama Nasza redakcja Podstrony Kontakt Polityka prywatności Polityka cookies Regulamin Wszystkie newsy Zostań członkiem ekipy w Holandii. Róbcie zdjęcia, opiszcie w kilku zdaniach co i gdzie się stało i wyślijcie to do nas! Zobacz więcej Copyright © 2022 Głos Polski. Wszystkie prawa zastrzeżone. Wytoczenie powództwa o alimenty przed zagranicznym sądem Bazując na prawie europejskim w tym zakresie może Pani spróbować wytoczyć powództwo o alimenty przed sądem angielskim, czyli według właściwości sądu dla miejsca zamieszkania uprawnionych, czyli Pani dzieci. W tym zakresie zastosowanie będzie miało Rozporządzenie Rady (WE) NR 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych, które obowiązuje wszystkich członków Unii Europejskiej. Rozporządzenie to ma zastosowanie do zobowiązań alimentacyjnych wynikających ze stosunku rodzinnego, pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa. Jak rozumiem, poprzednie alimenty Pani męża były ustalone z nim w drodze dobrowolnej, nieformalnej (nie w drodze umowy u notariusza, ugody sądowej czy też wyroku sądowego). Stąd też powinna Pani wnieść sprawę przed sąd angielski o zasądzenie alimentów od Pani męża na dzieci w określonej wysokości, wskazując jako datę początkową dzień, w którym alimenty nie zostały zapłacone na rzecz dzieci. Zgodnie z art. 3 tego rozporządzenia – sądami, które mają jurysdykcję do rozpoznania spraw dotyczących zobowiązań alimentacyjnych w państwach członkowskich są: a) sąd zwykłego miejsca pobytu pozwanego; lub b) sąd zwykłego miejsca pobytu wierzyciela; lub c) sąd, który zgodnie z prawem sądu ma jurysdykcję do prowadzenia postępowania dotyczącego statusu osoby, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron; lub d) sąd, który zgodnie z prawem sądu jest właściwy do prowadzenia postępowania dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron. W art. 3 rozporządzenia nr 4/2009 uregulowane zostały cztery podstawy jurysdykcji krajowej w sprawach alimentacyjnych, które mają charakter alternatywny, tzn. są całkowicie równorzędne i nie ma między nimi hierarchii. Gdy w konkretnej sprawie w odniesieniu do różnych państw członkowskich spełnione są poszczególne podstawy jurysdykcji wskazane w art. 3 rozporządzenia nr 4/2009, strona inicjująca postępowanie ma prawo wyboru państwa członkowskiego, w którym zostanie ono wszczęte. Przepis art. 3 reguluje nie tylko jurysdykcję krajową (właściwość międzynarodową), ale także właściwość miejscową konkretnego sądu i w tym zakresie wyłącza także stosowanie krajowych reguł co do właściwości miejscowej. Pozew o alimenty gdy pozwany przebywa w innym kraju Zgodnie z art. 3 lit. a rozporządzenia nr 4/2009 w sprawie dotyczącej zobowiązania alimentacyjnego właściwy jest sąd miejsca zwykłego pobytu pozwanego. Przez pozwanego należy rozumieć tu każdą osobę, przeciwko której skierowane jest żądanie w postępowaniu mającym za przedmiot zobowiązanie alimentacyjne. W myśl art. 3 lit. b rozporządzenia właściwy jest także sąd miejsca zwykłego pobytu wierzyciela. Przez wierzyciela należy tu rozumieć tylko osobę fizyczną, której należne są świadczenia alimentacyjne lub która występuje z roszczeniem o takie świadczenie (art. 2 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 4/2009). Regulacja ta, wzorowana częściowo na art. 5 pkt 2 konwencji brukselskiej i rozporządzenia nr 44/2001 ustanawia podstawę jurysdykcji, która czyni uprzywilejowanym wierzyciela alimentacyjnego. Prowadzi ona bowiem to tzw. forum actoris w razie, gdy z powództwem występuje wierzyciel alimentacyjny. Przyjęcie tego rozwiązania stanowi wyraz założenia, że wierzyciel alimentacyjny jest z reguły podmiotem słabszym i zasługuje z tego powodu na ochronę. Uzasadnieniem omawianej regulacji nie jest jednak wyłącznie dążenie do wzmocnienia pozycji procesowej podmiotu dochodzącego alimentów. Sąd miejsca zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego ma lepsze możliwości ustalenia okoliczności, które decydują o potrzebach uprawnionego do alimentów, miarodajnych przy ocenie, jaki ma być wymiar świadczeń alimentacyjnych. Formalnie na podstawę określoną w art. 3 lit. b rozporządzenia nr 4/2009 powołać się może także dłużnik alimentacyjny, gdy to on występuje z żądaniem przeciwko wierzycielowi alimentacyjnemu. W sprawie alimentacyjnej właściwy może być również sąd, który zgodnie ze swoim prawem („prawem sądu”) ma jurysdykcję do prowadzenia postępowania dotyczącego statusu osoby w przypadku, gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron (art. 3 lit. c rozporządzenia nr 4/2009). Chodzi tu o tzw. jurysdykcję pochodną (Annexzuständigkeit), uzasadnioną celowością koncentracji powiązanych postępowań w interesie zainteresowanych stron i sądu. Uregulowanie to wzorowane jest na art. 5 pkt 2 konwencji brukselskiej oraz rozporządzenia nr 44/2001. Jego stosowanie uwarunkowane jest kumulatywnym spełnieniem kilku przesłanek. Po pierwsze, prawo państwa członkowskiego musi przewidywać możliwość łącznego rozpoznania i załatwienia w jednym postępowaniu sprawy dotyczącej „statusu osoby” i zobowiązania alimentacyjnego. Sprawy dotyczące statusu osoby obejmują sprawy odnoszące się do stanu cywilnego. Będą to sprawy małżeńskie niemajątkowe (rozwód, separacja, unieważnienie małżeństwa, ustalenie istnienia albo nieistnienia małżeństwa – art. 1 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 2201/2003), jak i sprawy dotyczące pochodzenia dziecka (ustalenie albo zaprzeczenie ojcostwa lub macierzyństwa, ustalenie bezskuteczności uznania) albo przysposobienia. W świetle prawa polskiego orzekanie o alimentach następuje albo może następować w sprawie o rozwód (art. 58 § 1 i art. 60 § 1 i 2 oraz art. 444 separację (art. 58 § 1 w zw. z art. 613 § 1 oraz art. 60 § 1 i 2 w zw. z art. 614 § 4 a także art. 444 unieważnienie małżeństwa (art. 58 § 1 w zw. z art. 21 oraz art. 444 w zw. z art. 451 ustalenie ojcostwa (art. 143 i art. 458 § 1 a także o rozwiązanie przysposobienia (art. 125 § 1 W tych zatem tylko wypadkach art. 3 lit. c rozporządzenia nr 4/2009 będzie mógł stanowić podstawę ustalenia jurysdykcji krajowej sądów polskich dla rozstrzygania o zobowiązaniach alimentacyjnych. Po drugie, sąd państwa członkowskiego musi mieć – zgodnie ze swoim prawem – jurysdykcję krajową i być właściwy w sprawie dotyczącej statusu osoby. W grę wchodzi tu odwołanie nie tylko do prawa krajowego państwa członkowskiego, ale także do wiążących go umów międzynarodowych i – w zakresie, w którym istnieją – regulacji unijnych. Oznacza to, że w tym kontekście w sprawach małżeńskich niemajątkowych w pierwszej kolejności właściwe są regulacje rozporządzenia nr 2201/2003 (art. 3-5), a pozostałe regulacje tylko w granicach, o których mowa w art. 7 w zw. z art. 6 rozporządzenia nr 2201/2003. Po trzecie, jurysdykcja sądu państwa członkowskiego w sprawie dotyczącej statusu osoby nie może wynikać tylko z obywatelstwa jednej ze stron. Wątpliwości może budzić to, czy zastrzeżenie dotyczy treści normy jurysdykcyjnej, która uznaje za wystarczające dla ustanowienia jurysdykcji obywatelstwo jednej ze stron, czy też dotyczy konkretnego stanu faktycznego, w którym związek sprawy dotyczącej statusu osoby sprowadza się do tego, że jedna ze stron ma obywatelstwo państwa członkowskiego forum. Należy opowiedzieć się za drugim stanowiskiem – istnieniu jurysdykcji dla zobowiązania alimentacyjnego nie stoi zatem na przeszkodzie fakt, że regulacja, z której sąd państwa członkowskiego wywodzi swoją jurysdykcję w sprawie dotyczącej statusu osoby, przewiduje jako łącznik obywatelstwo jednej ze stron, jeżeli np. także druga strona ma obywatelstwo tego państwa. Tym bardziej nie ma podstaw do wyłączenia stosowania w sprawie alimentacyjnej podstawy jurysdykcji wskazanej w art. 3 lit. c rozporządzenia nr 4/2009, jeżeli jurysdykcja sądu państwa członkowskiego będzie wynikać z obywatelstwa obu stron bądź podstawy jurysdykcji nawiązującej do innego łącznika niż obywatelstwo albo wymagającej obok obywatelstwa dodatkowo innego jeszcze łącznika. Prawo polskie nie przewiduje obecnie obywatelstwa jednej ze stron jako jedynej podstawy jurysdykcji krajowej ani w sprawach małżeńskich niemajątkowych ani w sprawach dotyczących pochodzenia dziecka albo rozwiązania przysposobienia (art. 1103 zn. 2 Uznawanie wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich przez sądy za granicą Według art. 3 Rozporządzenia Rady (WE) NR 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000: 1. W sprawach orzeczeń dotyczących rozwodu, separacji lub unieważnienia małżeństwa jurysdykcję mają sądy państwa członkowskiego, a) na którego terytorium: – oboje małżonkowie mają zwykły pobyt, lub – małżonkowie mieli ostatnio oboje zwykły pobyt, o ile jedno z nich ma tam nadal zwykły pobyt, lub – strona przeciwna ma zwykły pobyt, lub – w przypadku wspólnego pozwu lub wniosku jedno z małżonków ma zwykły pobyt, lub – powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam od przynajmniej roku bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku, lub – powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam przynajmniej od sześciu miesięcy bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku i jest obywatelem tego państwa członkowskiego lub, w przypadku Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, ma tam swój „domicile”;b) którego obywatelstwo posiadają oboje małżonkowie lub, w przypadku Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, w którym mają swój wspólny „domicile”. 2. Pojęcie „domicile” na potrzeby niniejszego rozporządzenia określa się według prawa brytyjskiego i irlandzkiego. Tak więc to od Pani będzie zależało, czy sprawę wnieść w Polsce, czy też w Anglii oraz czy sprawę o alimenty połączyć ze sprawą o rozwód z mężem. Tak czy inaczej, wnosząc sprawę w Polsce, powinna Pani mieć pełnomocnika, zaś praca „na czarno” Pani męża nie powoduje, że uchyli się on od płacenia alimentów na dzieci. Zgodnie bowiem z art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ( „§ 1. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. § 2. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. § 3. Świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228, z późn. zm.) podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji oraz świadczenia dla rodziny zastępczej nie wpływają na zakres obowiązku alimentacyjnego.” Natomiast według art. 136 – jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Reasumując, według prawa europejskiego ma Pani prawo wnosić sprawę o alimenty zarówno przed sąd angielski, jak i przed sąd polski, gdyż oba sądy równorzędnie mają jurysdykcję w tych sprawach. Sąd polski będzie również właściwy w sprawie o rozwód (sąd miejsca pobytu pozwanego). Zatem szansa na uzyskanie alimentów jest ogromna. Problem będzie z ewentualnym ich wyegzekwowaniem. Komornik będzie musiał ustalić, czy ojciec posiada jakikolwiek majątek nadający się do egzekucji. Zatem powinna Pani uzyskać wyrok, który będzie podstawą do egzekucji alimentów przez komornika. Ojciec dzieci, jeśli nawet teraz nie wykazuje dochodów, kiedyś będzie musiał uzyskać jakikolwiek dochód, a wtedy zostanie on niezwłocznie zajęty przez komornika. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Od dwóch lat mieszkam z dziećmi w Wielkiej Brytanii. Były mąż oświadczył, że skoro mieszkam za granicą, nie będzie płacił alimentów, bo według przepisów w takie sytuacji alimenty od niego się nie należą. Czy to prawda, że dzieci tracą prawo do alimentów, jeśli mieszkają za granicą a nie w Polsce? Czy miejsce zamieszkania dzieci ma wpływ na obowiązek alimentacyjny? Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ( Z treści Pani pytania wynika, iż zamieszkuje Pani za granicą wraz z dziećmi. Były małżonek wskazał, iż z tego powodu nie zamierza płacić alimentów na dzieci. Wolą Pani, jak mniemam, nie jest zrzeczenie się alimentów. W pierwszej kolejności wyraźnie podkreślić należy, że to, czy alimenty się należą, czy też nie, nie jest zależne od miejsca zamieszkania dzieci. Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Innymi słowy bez względu na to, gdzie Pani z dziećmi będzie przebywała, były małżonek, a ojciec dzieci, będzie zobowiązany do łożenia na ich utrzymanie. Alimenty są świadczeniem ściśle osobistym i nie można ich także przenieść na inną osobę. Zrzeczenie się alimentów może mieć charakter dobrowolny w ten sposób, że matka dziecka nie będzie ich dochodziła. Żadne oświadczenie nie pozbawi Pani jednak dochodzenia alimentów na przyszłość. Nie można bowiem zrzec się alimentów na przyszłość, niejako „na zapas”. Istotna z punktu widzenia Pani interesu jest treść art. 135 § 1 zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Nadto wskazać należy, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Od czego zależy wysokość alimentów na dzieci? Ustawodawca w sposób jednoznaczny posługuje się sformułowaniem, iż zakres świadczeń alimentacyjnych jest uzależniony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego nie należy kojarzyć z wysokością faktycznych zarobków, bądź też czystego dochodu z majątku. W ocenie zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego mieszczą się także te niewykorzystane, jeżeli tylko są realne, a potrzebom uprawnionych zobowiązany nie jest w stanie sprostać posiadanymi środkami. Możliwości zarobkowe – to zarówno te przybierające postać pieniężną, jak i te, pobierane w naturze. Wynagrodzeniem są także świadczenia uzupełniające wynagrodzenie podstawowe (premie, dodatki, tzw. trzynasta pensja, nagroda jubileuszowa itp.). Jak wskazuje Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 1975 r., sygn. akt III CRN 48/75 „zasadne i zgodne z treścią art. 135 kro – jest oparcie się na możliwościach zarobkowych pozwanego, a nie tylko na jego aktualnych zarobkach. Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno-gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 9 stycznia 1959 r. III CR 212/58 OSPiKA 1960/2 poz. 41)”. Potrzeby dzieci a możliwości finansowe rodziców płacących alimenty Z treści pytania nie wynika, jakoby były małżonek miał jakiekolwiek problemy zdrowotne, a to z kolei pozwala wyprowadzić twierdzenie, że jest zdolny do pracy. Jeżeli jest zdolny do pracy, to może zarabiać na utrzymanie dzieci. W toku postępowania o alimenty sąd w pierwszej kolejności winien ustalić, jakie są usprawiedliwione potrzeby dzieci, a następnie ustalić możliwości zarobkowe rodziców i możliwości majątkowe. Istotne dla Pani jest orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 1967 r., sygn. akt III CR 422/66 zgodnie z którym: „przez obowiązek alimentacyjny dostarczania środków utrzymania przewidziany w art. 128 i 133 § 2 kro, rozumieć należy obowiązek zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej potrzebującej alimentacji; obowiązek ten może polegać również na dostarczeniu osobie znajdującej się w niedostatku mieszkania, opieki lekarskiej i domowej”. Nadto w wyroku z dnia 21 maja 1975 r., sygn. akt III CRN 72/75: „usprawiedliwione potrzeby dziecka winny być ocenione nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych osób zobowiązanych do jego utrzymania oraz całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów”. Reasumując, zasadnym jest dochodzenie alimentów od ojca dzieci na drodze sądowe. Fakt, iż przebywa Pani poza granicami kraju nie ma dla sprawy żadnego znaczenia, albowiem były małżonek w dalszym ciągu jest ojcem dzieci i jako taki jest zobowiązany do łożenia na ich utrzymanie. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

alimenty z holandii do polski