Ważnym czynnikiem w powstawaniu i rozwoju tych chorób odgrywa stres. Wiedzy tej nie można bagatelizować. Charakterystycznym stresorem w Służbie Więziennej jest izolacja. Funkcjonariusz realizuje zadania związane z ochroną społeczeństwa przed sprawcami przestępstw, osadzonymi w aresztach śledczych i zakładach karnych. Hasło krzyżówkowe „funkcjonariusz żandarmerii” w słowniku szaradzisty. W naszym słowniku szaradzisty dla wyrażenia funkcjonariusz żandarmerii znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówek. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. Słowo funkcjonariusz posiada 7 antonimów w słowniku wyrazów przeciwstawnych. Wyrazy o przeciwnym znaczeniu słowa funkcjonariusz: stowarzyszenie, organizacja, federacja, związek, zespół, grupa, grono, Funkcjonariusz SKW albo SWW oraz żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe w SKW albo w SWW, który wbrew przepisom ustawy, wykorzystuje informacje uzyskane podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, do wpływania na działalność organów władzy publicznej, przedsiębiorców lub nadawców w rozumieniu art. żołnierz dawnej lekkiej kawalerii. żołnierz lekkiej kawalerii, uzbrojony w lancę. Wszystkie rozwiązania dla ŻOŁNIERZ LEKKIEJ KAWALERII. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. AKT ARCHIWALNY - Ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,służba żołn. zawod.,Rozdział 8. Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych,AKT ARCHIWALNY - Ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,Dz.U.2022.0.536 t.j. Hiwl. Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709) zarządza się, co następuje: § określa: 1) wzór legitymacji służbowej oraz innych dokumentów Służby Kontrwywiadu Wojskowego, zwanej dalej „SKW”; 2) organy właściwe do wydawania, wymiany, unieważniania oraz dokonywania wpisów w legitymacji służbowej oraz innych dokumentach SKW; 3) przypadki, w których legitymacja służbowa lub inne dokumenty SKW podlegają zwrotowi, wymianie lub unieważnieniu; 4) tryb postępowania w przypadku utraty legitymacji służbowej lub innych dokumentów SKW; 5) sposób posługiwania się legitymacją oraz innymi dokumentami SKW. § w rozporządzeniu jest mowa o: 1) legitymacji – rozumie się przez to legitymację służbową SKW; 2) żołnierzu SKW – rozumie się przez to żołnierza wyznaczonego na stanowisko służbowe w SKW; 3) funkcjonariuszu SKW – rozumie się przez to funkcjonariusza pełniącego służbę w SKW. § Żołnierzowi SKW na czas pełnienia służby w SKW wydaje się legitymację. 2. Funkcjonariuszowi SKW na czas pełnienia służby w SKW wydaje się: 1) legitymację; 2) książeczkę zdrowia. § W legitymacji zamieszcza się: 1) imię i nazwisko żołnierza SKW albo funkcjonariusza SKW; 2) aktualną fotografię żołnierza SKW albo funkcjonariusza SKW; 3) numer legitymacji; 4) datę ważności legitymacji; 5) informację o uprawnieniach żołnierza SKW i funkcjonariusza SKW, o których mowa w art. 28 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego. 2. Wzór legitymacji określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § Organem właściwym do wydawania dokumentów, o których mowa w § 3, jest Szef SKW. 2. Szef SKW jest również właściwy do wymiany, unieważniania oraz dokonywania wpisów w legitymacjach. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, może wykonywać, upoważniony przez Szefa SKW, szef komórki organizacyjnej SKW właściwej w sprawach kadrowych. § podlega wymianie w przypadku: 1) zmiany danych w niej zawartych; 2) uszkodzenia lub zniszczenia; 3) upływu okresu jej ważności. § Legitymacja podlega zwrotowi w przypadku: 1) uzyskania przez żołnierza zawodowego zgody na urlop bezpłatny lub urlop okolicznościowy, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. 2) uzyskania przez funkcjonariusza SKW zgody na urlop bezpłatny lub urlop okolicznościowy, o którym mowa w art. 58 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 710); 3) zawieszenia w czynnościach służbowych; 4) zwolnienia ze służby w SKW; 5) wygaśnięcia stosunku służbowego. 2. Żołnierz SKW albo funkcjonariusz SKW zwraca legitymację szefowi komórki organizacyjnej, o której mowa w § 5 ust. 3. § podlega unieważnieniu w przypadku jej utraty albo zgonu żołnierza SKW lub funkcjonariusza SKW. § W przypadku utraty legitymacji żołnierz SKW lub funkcjonariusz SKW jest obowiązany niezwłocznie złożyć drogą służbową pisemny meldunek Szefowi SKW, podając w nim datę i okoliczności utraty legitymacji. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Szef SKW zarządza przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego. 3. W przypadku odzyskania utraconej legitymacji żołnierz SKW i funkcjonariusz SKW jest obowiązany niezwłocznie zwrócić ją Szefowi SKW i złożyć pisemny meldunek, podając w nim datę i okoliczności jej odzyskania. § Żołnierz SKW i funkcjonariusz SKW może posługiwać się legitymacją tylko podczas wykonywania czynności służbowych. 2. Żołnierz SKW i funkcjonariusz SKW, okazując legitymację, jest obowiązany czynić to w sposób umożliwiający odczytanie umieszczonych w niej danych. § SKW i funkcjonariusz SKW, jest obowiązany dbać o należyty stan legitymacji, a w szczególności chronić ją przed utratą lub zniszczeniem. § Żołnierz SKW i funkcjonariusz SKW, posługując się legitymacją, nie może: 1) odstępować legitymacji innej osobie; 2) przesyłać legitymacji pocztą, z wyjątkiem dokonywania takiej czynności zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 53 ust. 4 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 149, poz. 1078); 3) wywozić legitymacji za granicę, chyba że uzyska na to zgodę Szefa SKW. 2. W razie nieuzyskania zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 3, żołnierz SKW i funkcjonariusz SKW jest obowiązany na czas wyjazdu zdeponować legitymację w sposób określony przez szefa jednostki (komórki) organizacyjnej, w której pełni służbę. § Żołnierz SKW i funkcjonariusz SKW, naruszający sposób posługiwania się legitymacją, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej. 2. Zasady i tryb odpowiedzialności dyscyplinarnej określają przepisy ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 370 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 179, poz. 1750) oraz ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego. 3. Odpowiedzialność dyscyplinarną ponosi także żołnierz SKW i funkcjonariusz SKW, który z własnej winy legitymację zniszczył, uszkodził lub utracił albo nie złożył pisemnego raportu o jej utracie lub też bez usprawiedliwionych przyczyn złożył taki raport z opóźnieniem. § Książeczka zdrowia jest przeznaczona do dokonywania wpisów o stanie zdrowia funkcjonariusza SKW oraz o przebiegu jego leczenia, a także o wydanych orzeczeniach przez wojskową komisję lekarską. 2. Do dokonywania wpisów w książeczce zdrowia są właściwi lekarze udzielający funkcjonariuszowi SKW pomocy lekarskiej oraz członkowie komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1. 3. Wzór książeczki zdrowia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § SKW otrzymuje nową książeczkę zdrowia w przypadku jej utraty lub zniszczenia, a także wyczerpania się miejsca na wpisy, o których mowa w § 14 ust. 1. Przepisy § 9 stosuje się odpowiednio. § wydane żołnierzom Wojskowych Służb Informacyjnych na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą ważność i niezwłocznie podlegają zwrotowi szefowi komórki organizacyjnej, o której mowa w § 5 ust. 3. § wchodzi w życie z dniem 1 października 2006 r. Minister Obrony Narodowej: R. Sikorski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 711. Załącznik 1. [WZÓR LEGITYMACJI ŻOŁNIERZA I FUNKCJONARIUSZA SŁUŻBY KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO] Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 września 2006 r. (poz. 1243) Załącznik nr 1 WZÓR LEGITYMACJI ŻOŁNIERZA I FUNKCJONARIUSZA SŁUŻBY KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO Załącznik 2. [WZÓR KSIĄŻECZKI ZDROWIA] Załącznik nr 2 WZÓR KSIĄŻECZKI ZDROWIA Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 września 2006 r. Załącznik nr 1 WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ SŁUŻBY KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO [4] I. OKŁADKA LEGITYMACJI Opis: Okładka legitymacji jest wykonana z materiału skóropodobnego w kolorze czarnym z tłoczeniami: 1. „RZECZPOSPOLITA POLSKA”. 2. Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej według wzoru określonego w ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. 3. „SŁUŻBA KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO”. II. CZĘŚĆ WEWNĘTRZNA LEGITYMACJI A. AWERS Opis: 1. Dwukolorowe tło giloszowe wykonane techniką druku irysowego. 2. Mikrodruk pozytywowy i negatywowy w linii o treści „RZECZPOSPOLITA POLSKA”. 3. Mikrodruk pozytywowy o treści „SŁUŻBA KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO”. 4. Napis „SŁUŻBA KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO” wykonany farbą optycznie zmienną. 5. Elementy graficzne wykonane farbami aktywnymi w promieniowaniu ultrafioletowym w postaci falujących linii wykonanych z liter „SKW” o zmiennej wielkości oraz umiejscowionego centralnie logo NATO. 6. Napisy w kolorze czarnym: 1) „Imię”; 2) „Nazwisko”; 3) „Nr legitymacji”; 4) indywidualny numer blankietu nanoszony w czasie produkcji; 5) „Ważna do r.”; 6) „SZEF SŁUŻBY KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO”. 7. W prawym dolnym rogu logo Służby Kontrwywiadu Wojskowego. 8. W prawym górnym rogu tarcza herbowa z wizerunkiem orła ustalonym dla godła Rzeczypospolitej Polskiej według wzoru określonego w ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. 9. Z lewej strony miejsce na fotografię, która będzie nanoszona w procesie personalizacji. 10. Pokryty w całości folią zabezpieczającą, zawierającą zmienne optycznie napisy „RP”, „MON”, kontur terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, znak orła wojsk lądowych według wzoru określonego w przepisach o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne elementy graficzne. B. REWERS Opis: 1. Dwukolorowe tło giloszowe wykonane techniką druku irysowego. 2. Mikrodruk negatywowy o treści „RZECZPOSPOLITA POLSKA”. 3. Mikrodruk pozytywowy w liniach wplecionych w tło giloszowe o treści „SŁUŻBA KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO”. 4. Kilkukrotnie powtórzony element graficzny przedstawiający logo NATO, wykonany farbą aktywną w promieniowaniu ultrafioletowym. 5. Napisy w kolorze czarnym: „Instytucje państwowe, organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie użyteczności publicznej są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia nieodpłatnie niezbędnej pomocy żołnierzowi i funkcjonariuszowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego, który ma również prawo zwracania się o niezbędną pomoc do innych przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych, a w nagłych przypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. W przypadku znalezienia tej legitymacji należy niezwłocznie dostarczyć ją do najbliższej jednostki Policji. Nieuprawnione posługiwanie się legitymacją podlega odpowiedzialności karnej.”. Legitymacja ma formę personalizowanej karty identyfikacyjnej o wymiarach 53,98 × 85,60 mm wykonanej z materiału polimerowego. Słownik terminów bezpieczeństwa dla mediów Od wielu miesięcy ze względu na sytuację geopolityczną, afery podsłuchowe, destabilizację Ukrainy, zagrożenie terrorystyczne, w tym działalność terrorystów pod szyldami Al-Kaidy oraz tzw. państwa islamskiego, zagadnienie bezpieczeństwa ponownie jest częstym gościem w różnych mediach. Niestety równie często – zwłaszcza gdy tematem zajmują się dziennikarze niebranżowi – pojawiają się dość podstawowe błędy bądź fantazyjne nazwy i sformułowania, będące zapewne wynikiem niewiedzy i uproszczeń. Tym samym, bez żadnych złośliwości a z czystej troski pozwoliłem sobie na stworzenie może nie tyle słownika co zestawienia i rozróżnienia najczęściej mylonych pojęć, wraz z krótkim komentarzem. Owe uporządkowanie nomenklatury może się przydać nie tylko dziennikarzom, ale wszystkim zainteresowanym szeroko pojętym bezpieczeństwem. Instytucje i służby Osobiście najbardziej irytującym mnie błędem popełnianym przez zawodowych dziennikarzy jest przekręcanie nazw własnych, głównie w przypadku służb. Nie mamy może służb mało, ale nie jest ich też tyle co w USA, więc myślę, że przygotowując materiał wystarczy wykorzystać wyszukiwarkę, by znaleźć oficjalny serwis i rozwiać swoje wątpliwości. Najczęściej w nazwach własnych mylone są Straże ze Służbami. I tak, strażami z nazwy są Straż Graniczna, Straż Ochrony Kolei, (Państwowa / Ochotnicza) Straż Pożarna, (Państwowa) Straż Łowiecka, (Państwowa) Straż Rybacka, Straż Leśna, Straż Parku, Straż Gminna (uwaga: Straż Miejska to forma straży gminnej) oraz Straż Marszałkowska. Służb mamy zdecydowanie mniej: Służba Celna, Służba Więzienna, Służba Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służba Wywiadu Wojskowego. I jeszcze uwaga dot. polskiego FBI. Nie ma już Centralnego Biura Śledczego (Komendy Głównej Policji), jest Centralne Biuro Śledcze Policji; właściwy skrót to CBŚP a nie CBŚ. Funkcjonariusz, żołnierz, agent, szpieg? Kwestia nazewnictwa członków danej formacji także przysparza wielu problemów. Wydawałoby się np. że z zasady członkowie straży to strażnicy a wcale tak nie jest do końca. Poniżej zestawienie, z pominięciem pracowników obsługi. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego W ABW w służbie mamy funkcjonariuszy, mówienie czy pisanie o agentach ABW jest błędem. Poprawnym jest określanie pewnych działań ABW jako kontrwywiad cywilny. Agencja Wywiadu W wywiadzie cywilnym także mamy funkcjonariuszy. Pamiętajmy, że agent to osoba zwerbowana przez wywiad a prowadzi go oficer wywiadu. Głębokim nietaktem i błędem logicznym jest więc nazywanie funkcjonariuszy AW agentami… Nieprawdą jest także, że Agencja Wywiadu może prowadzić działania wyłącznie poza granicami RP. Biuro Ochrony Rządu W BOR służbę pełnią funkcjonariusze. Kiedyś BOR funkcjonowało jako Jednostka Wojskowa 1004, stąd mówiło się o żołnierzach BOR, jednakże w chwili obecnej to błąd. Centralne Biuro Antykorupcyjne W CBA mamy także wyłącznie funkcjonariuszy! Agent to nazwa jednego ze stanowisk w CBA, nie jest więc poprawnym nazywanie wszystkich agentami. Centralne Biuro Śledcze Policji Służbę w CBŚP pełnią policjanci i tak należy ich nazywać w swoich materiałach, ewentualnie jako funkcjonariuszy CBŚP. Inspekcja Transportu Drogowego Inspektorzy Kontrola Skarbowa W Urzędach Kontroli Skarbowej pracują inspektorzy i pracownicy kontroli skarbowej. Wszyscy są członkami korpusu Służby Cywilnej, jednak nie służą a pracują i nie są funkcjonariuszami. Państwowa Straż Łowiecka Strażnicy Państwowa Straż Rybacka Strażnicy Policja W Policji najbardziej popularne określenie to funkcjonariusze policji, bądź po prostu policjanci. Służba Celna W Służbie Celnej także mamy do czynienia z funkcjonariuszami, poprawne określenie to funkcjonariusze celni czy celnicy. Służba Kontrwywiadu Wojskowego Złożona sytuacja, gdyż służbę w SKW pełnią zarówno funkcjonariusze, jak i żołnierze. Jedni i drudzy w takich samych mundurach, wykonują podobne zadania. Najlepiej więc w danej sytuacji dopytać rzecznika prasowego, bądź użyć ogólnego sformułowania kontrwywiad wojskowy. Służba Więzienna W SW służbę pełnią funkcjonariusze, często ze względu na wykonywane zadania zwani strażnikami. Najlepiej jednak używać sformułowania funkcjonariusze Służby Więziennej. Służba Wywiadu Wojskowego Sytuacja zbieżna do Służby Kontrwywiadu Wojskowego: funkcjonariusze i żołnierze. Straż Gminna Jak wspominałem, straże miejskie to tak naprawdę straże gminne a członkowie to strażnicy. Straż Graniczna W Straży Granicznej mamy funkcjonariuszy. Żołnierzami byli za czasów Wojsk Ochrony Pogranicza. Funkcjonariuszy Straży Granicznej śmiało można określać jako strażnicy graniczni czy pogranicznicy. Straż Leśna Strażnicy Straż Marszałkowska Strażnicy Straż Ochrony Kolei Funkcjonariusze Straż Parku Funkcjonariusze Straż Pożarna (Państwowa / Ochotnicza) Strażacy Żandarmeria Wojskowa Służę w ŻW pełnią żołnierze, śmiało można ich określać żandarmami (bez: wojskowymi) czy policjantami wojskowymi. Stopnie, skróty, stanowiska Bardzo często w podpisach wypowiadających się w telewizji funkcjonariuszy pojawia się jeden błąd dot. skrótu od „sztabowy”. Poprawną formą jest „sztab.” a nie „szt.”, ta druga wersja to skrót od „sztuka”… Nie obrażajmy tych, którzy się dla nas wypowiadają. Pamiętajmy: sierż. sztab, asp. sztab. czy chor. sztab., nigdy sierż. szt. Co do stopni, niestety drogie Panie, wszystkie mają formę męską. Czy to szeregowy, posterunkowy, sierżant, chorąży czy kapitan, przed żeńskimi nazwiskami zawsze poprawnie będą w tej formie: szeregowy Kowalska czy chorąży Potocka. Podobna sytuacja jest ze stanowiskami, niezależnie od płci, zawsze będzie to naczelnik, rzecznik, komendant, dowódca. Mylone bywają także skróty od stopni kapral (kpr.) oraz kapitan (kpt.). Na koniec akapitu pytanie retoryczne: rzecznicy prasowi są rzecznikami jednostek organizacyjnych czy swoich szefów? To czemu czasem widzę podpis albo słyszę, np.: rzecznik policji…? I jeszcze błąd, który przydarzył się ostatnio nawet pani premier. Forma „minister MON” nie jest zbyt właściwa, lepiej napisać „minister ON” lub powiedzieć „minister obrony narodowej”. Komandosi Komandosi to najczęściej nadużywane słowo wobec każdego zamaskowanego funkcjonariusza publicznego. Nie każdy kto ma kominiarkę, kamizelkę kuloodporną czy długą broń to komandos. I nie każdy nawet chce by tak o nim mówiono czy pisano. Komandosami przede wszystkim możemy nazywać żołnierzy naszych Wojsk Specjalnych. Forma ta, nawet nie specjalnie pasuje do policyjnych antyterrorystów. Najbezpieczniejszym określeniem na członków czy to wojskowych czy policyjnych pododdziałów specjalnych jest operator. Pamiętajmy jednak, iż operatorzy to członkowie zespołów bojowych. Unormowano także nazewnictwo w Wojskach Specjalnych: JW GROM, JW Formoza, JW Komandosów, JW Agat, JW NIL (JW – Jednostka Wojskowa; skrótowo można: GROM, Formoza, Agat, NIL). Niedopuszczalne jest stosowanie innych form co do nazwy. Są to owszem jednostki specjalne i jest właściwe użycie tego zwrotu w opisie jednostki ale nie w nazwie. Na wojskowych operatorów mówi się także specjalsi. Kolejnym widocznym problemem jest kwestia nazywania grup bojowych biorących udział w akcji, tu fantazja komentujących sięga czasem zenitu. Najbezpieczniejszym słowem jest chyba pododdział. W przypadku policji sprawa jest prosta. Centralną policyjną jednostką antyterrorystyczną jest Biuro Operacji Antyterrorystycznych (Komendy Głównej Policji), skrót BOA. W terenie, na poziomie województw mamy Samodzielne Pododdziały Antyterrorystyczne Policji, skrót SPAP lub SPAT oraz Sekcje Antyterrorystyczne, skrót SAT. Najbezpieczniej używać form: policyjni antyterroryści czy pododdział antyterrorystyczny. Wszelkie pomysły typu grupa specjalna czy policyjni komandosi nie są najlepsze. Formy jednostki specjalne możemy użyć do w/w jednostek oraz do jednostki antyterrorystycznej ABW, pozostałe jednostki typu Wydziały Realizacyjne Policji, Straży Granicznej, Kontroli Skarbowej, itp. proponuję opisywać jako jednostki taktyczne. Służby specjalne Służby specjalne to te służby, które ustawowo są uprawnione do prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych. Zaliczamy do nich ABW, Agencję Wywiadu, Służbę Wywiadu Wojskowego, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego i Centralne Biuro Antykorupcyjne. To ustawowy zakres działań określa te służby jako służby specjalne a nie noszone kominiarki czy wejścia o 6:00 rano. Uprawnienia operacyjno-rozpoznawcze posiadają także Wywiad Skarbowy oraz wydzielone komórki Żandarmerii Wojskowej, nie są jednak one traktowane jako służby specjalne. Ochrona informacji niejawnych W aspekcie tematu ochrony informacji niejawnych, najczęściej popełniany jest jeden błąd, mylona jest nazwa uprawnienia dostępu do informacji niejawnej. Osoba uprawniona do takiego dostępu otrzymuje poświadczenie bezpieczeństwa a podmiot certyfikat, nigdy odwrotnie. No i nie istnieje już pojęcie tajemnicy państwowej. Terroryzm W tematyce terroryzmu przede wszystkim nie rozróżniane są w mediach pojęcia wzięcia zakładnika a porwanie. Nie będę się rozpisywał, naprawdę wystarczy wziąć to na logikę. Co jednak boli to nieświadome legalizowanie przez media bytu tzw. państwa islamskiego. Mój apel: Szanowni dziennikarze, nie piszcie „Państwo Islamskie” a „tzw. państwo islamskie„. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie przygotowania i przeprowadzania kontroli stanu zabezpieczenia informacji niejawnych Na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób przygotowania oraz zakres i tryb przeprowadzania przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwaną dalej "ABW", albo przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, zwaną dalej "SKW", kontroli stanu zabezpieczenia informacji niejawnych; 2) tryb uzgadniania terminu kontroli, w tym czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1-5 i 8 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych, zwanej dalej "ustawą", wykonywanych w stosunku do Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu oraz Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej; 3) zadania funkcjonariuszy ABW oraz funkcjonariuszy lub żołnierzy SKW, nadzorujących i wykonujących czynności kontrolne; 4) sposób dokumentowania czynności kontrolnych oraz sporządzania protokołu kontroli, wystąpienia pokontrolnego i informacji o wynikach kontroli. 2. Kontrola stanu zabezpieczenia informacji niejawnych, zwana dalej "kontrolą", obejmuje badanie prawidłowości: 1) przetwarzania informacji niejawnych; 2) organizacji ochrony informacji niejawnych; 3) prowadzenia szkoleń w zakresie ochrony informacji niejawnych; 4) prowadzenia postępowań sprawdzających; 5) ochrony informacji niejawnych w systemach teleinformatycznych; 6) stosowania środków bezpieczeństwa fizycznego w odniesieniu do informacji niejawnych. § 2. 1. ABW albo SKW prowadzi kontrole planowe na podstawie rocznego planu kontroli, zatwierdzonego przez Szefa ABW albo Szefa SKW, po uzyskaniu opinii Kolegium do Spraw Służb Specjalnych. 2. Szef ABW albo Szef SKW może zarządzić kontrolę doraźną, nieujętą w rocznym planie kontroli, jeżeli uzyska informacje wskazujące na występowanie istotnych zagrożeń systemu zabezpieczenia informacji niejawnych lub nieprawidłowości dotyczących postępowań sprawdzających. § 3. 1. Kontrole przeprowadza się na podstawie programu kontroli. Program kontroli przygotowuje się w jednym egzemplarzu. Program kontroli zatwierdza Szef ABW albo Szef SKW, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. W przypadku gdy kontrola będzie przeprowadzana w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu albo Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady Ministrów określa czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1-5 i 8 ustawy, oraz termin kontroli, a następnie uzgadnia je odpowiednio z Marszałkiem Sejmu, Marszałkiem Senatu albo Szefem Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Prezes Rady Ministrów przekazuje treść uzgodnień Szefowi ABW. 3. Program kontroli opracowany przez Szefa ABW na podstawie uzgodnień, o których mowa w ust. 2, zatwierdza Prezes Rady Ministrów. § 4. Przy opracowywaniu programu kontroli uwzględnia się w szczególności: 1) wyniki wcześniejszych kontroli; 2) wyniki analiz określonych problemów z zakresu ochrony informacji niejawnych; 3) informacje pochodzące od podmiotów, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, dotyczące stanu zabezpieczenia informacji niejawnych w jednostce organizacyjnej, którą obejmuje program kontroli; 4) opinie, wnioski oraz inne ustalenia w zakresie ochrony informacji niejawnych, przyjęte przez Kolegium do Spraw Służb Specjalnych. § 5. W programie kontroli zamieszcza się w szczególności: 1) nazwę kontrolowanej jednostki organizacyjnej oraz jej dokładny adres; 2) numer i temat kontroli; 3) określenie kierunku badań kontrolnych i problemów wymagających oceny; 4) szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego i podmiotowego kontroli; 5) wskazówki metodyczne określające sposoby przeprowadzania kontroli; 6) założenia organizacyjne, w tym wskazanie jednostki koordynującej kontrolę, koordynatora kontroli i uczestników kontroli oraz jednostek organizacyjnych przewidzianych do kontroli. § 6. 1. Kontrolę przeprowadza funkcjonariusz ABW albo funkcjonariusz lub żołnierz SKW, zwany dalej "kontrolerem", na podstawie imiennego upoważnienia określającego jednostkę kontrolowaną, wystawionego przez Szefa ABW albo Szefa SKW. 2. Kontroler, wykonując czynności kontrolne: 1) postępuje zgodnie z programem kontroli; 2) dokonuje w sposób wnikliwy i obiektywny ustaleń kontroli oraz rzetelnie je dokumentuje; 3) bierze udział w rozpatrywaniu zastrzeżeń do protokołu kontroli. 3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w jednym egzemplarzu, który załącza się do akt kontroli. 4. Upoważnienie podlega ścisłemu ewidencjonowaniu. 5. Wzór upoważnienia stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 7. 1. Zabezpieczenie materiału dowodowego zebranego w toku kontroli w postaci dokumentu lub rzeczy potwierdza się protokołem zabezpieczenia dokumentu lub rzeczy stanowiących materiał dowodowy, a ich zwrot potwierdza się pokwitowaniem. 2. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 8. 1. Przebieg i wyniki oględzin mogą być utrwalone za pomocą urządzeń technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku; nośnik, na którym został utrwalony obraz lub dźwięk, stanowi załącznik do protokołu oględzin. 2. Wzór protokołu oględzin stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 9. 1. Przyjęcie wyjaśnienia lub oświadczenia wymaga wskazania osoby składającej to wyjaśnienie lub oświadczenie oraz jej podpisu. Warunkiem przyjęcia wyjaśnienia jest ponadto podanie stanowiska służbowego zajmowanego w jednostce kontrolowanej przez osobę je składającą. 2. Wzór protokołu przyjęcia ustnych wyjaśnień stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Wzór protokołu przyjęcia ustnego oświadczenia stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 10. W razie zasięgania przez kontrolera informacji lub uzyskiwania wyjaśnień na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, informacje lub wyjaśnienia powinny być utrwalone na piśmie i podpisane przez osobę, która je złożyła. § 11. 1. Postanowienie o powołaniu biegłego wydaje kontroler. 2. Wzór postanowienia o powołaniu biegłego stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 12. W przypadku powołania biegłego podstawą wydania przez niego opinii oraz sporządzenia szczegółowego sprawozdania z badań mających wpływ na ustalenia kontroli jest umowa zawarta między biegłym a Szefem ABW albo Szefem SKW, określająca wzajemne prawa i obowiązki stron, a w szczególności przedmiot badań, ich zakres, termin sporządzenia opinii i sprawozdania oraz wysokość wynagrodzenia. § 13. 1. Postanowienie o powołaniu specjalisty wydaje kontroler. 2. Dokumenty sporządzone przez kontrolera, utrwalające przebieg czynności dokonanych z udziałem specjalisty, podpisują kontroler oraz specjalista. 3. Wzór postanowienia o powołaniu specjalisty stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 14. Kontroler niezwłocznie informuje kierownika jednostki kontrolowanej o zagrożeniach, które mogą mieć bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo informacji niejawnych. Pisemne potwierdzenie przekazania informacji dołącza się do akt kontroli. § 15. 1. Kontroler dokumentuje przebieg i wyniki czynności kontrolnych w aktach kontroli. 2. Akta kontroli prowadzi się zgodnie z tokiem dokonywanych czynności, włączając do nich materiały dowodowe oraz protokół kontroli, wystąpienie pokontrolne, informację o wykorzystaniu uwag i wykonaniu wniosków zawartych w wystąpieniu, a także informacje, o których mowa w § 20 ust. 3. § 16. 1. Dokonane w toku kontroli ustalenia kontroler opisuje w protokole kontroli. 2. Protokół kontroli powinien zawierać: 1) oznaczenie jednostki kontrolowanej, jej adres, imię i nazwisko kierownika, z uwzględnieniem zmian w okresie objętym kontrolą; 2) stopień, imię i nazwisko kontrolera, nazwę organu prowadzącego kontrolę oraz numer i datę upoważnienia do kontroli; 3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych, z wymienieniem dni przerw w kontroli; 4) określenie zakresu i przedmiotu kontroli oraz okresu objętego kontrolą; 5) opis stwierdzonego w wyniku kontroli stanu faktycznego, w tym ustalonych nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn ich powstania i zakresu; 6) pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole oraz o prawie odmowy podpisania protokołu, a także o prawie złożenia pisemnych wyjaśnień dotyczących przyczyn powstania nieprawidłowości przedstawionych w protokole; 7) adnotację o dokonaniu wpisu do księgi ewidencji kontroli, jeżeli taka księga jest prowadzona przez jednostkę kontrolowaną; 8) oznaczenie miejsca i daty podpisania protokołu; 9) podpisy kontrolera i kierownika jednostki kontrolowanej na ostatniej stronie, z zastrzeżeniem § 18. 3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz protokołu otrzymuje kierownik jednostki kontrolowanej, a drugi załącza się do akt kontroli. § 17. 1. Kierownikowi jednostki kontrolowanej przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole. 2. Zastrzeżenia zgłasza się kontrolerowi na piśmie w terminie do 14 dni od dnia doręczenia protokołu kontroli. 3. Kontroler poddaje analizie zgłoszone zastrzeżenia i, jeżeli zachodzi potrzeba, podejmuje dodatkowe czynności mające na celu ich rozpatrzenie. W przypadku stwierdzenia zasadności zgłoszonych zastrzeżeń kontroler dokonuje zmiany treści protokołu kontroli, dołączając wykaz uwzględnionych zastrzeżeń. 4. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń kontroler przekazuje na piśmie kierownikowi jednostki kontrolowanej swoje stanowisko. 5. Kierownikowi jednostki kontrolowanej przysługuje prawo zgłoszenia, w terminie 7 dni od daty otrzymania stanowiska, o którym mowa w ust. 4, umotywowanych zastrzeżeń odpowiednio do Szefa ABW albo Szefa SKW. § 18. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania pisemne wyjaśnienie tej odmowy. 2. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w § 17, termin do złożenia wyjaśnienia o odmowie podpisania protokołu liczy się od dnia otrzymania ostatecznego stanowiska w sprawie rozpatrzenia tych zastrzeżeń. 3. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez kierownika jednostki kontrolowanej nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego i sporządzenia wystąpienia pokontrolnego. § 19. 1. Po podpisaniu protokołu kontroli kontroler przygotowuje wystąpienie pokontrolne zawierające ocenę kontrolowanej działalności, w tym wskazanie osób odpowiedzialnych za tę działalność, a w razie stwierdzenia nieprawidłowości, także uwagi i wnioski w sprawie ich usunięcia. W wystąpieniu pokontrolnym określa się ponadto termin, nie krótszy niż 14 dni, nadesłania informacji o sposobie wykorzystania ocen, uwag i wniosków zawartych w wystąpieniu. 2. Wystąpienie pokontrolne przekazuje się kierownikowi jednostki kontrolowanej. Jeżeli wyniki kontroli wskazują na konieczność podjęcia określonych czynności przez jednostkę nadrzędną, wystąpienie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się także kierownikowi jednostki nadrzędnej nad jednostką kontrolowaną. 3. Ocenę wskazującą na niezasadność zajmowania stanowiska lub pełnienia funkcji przez osobę odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości w jednostce kontrolowanej, wraz ze szczegółowym uzasadnieniem, kontroler przedstawia w wystąpieniu pokontrolnym właściwej jednostce organizacyjnej lub właściwemu organowi. § 20. 1. Wystąpienie pokontrolne podpisuje odpowiednio Szef ABW lub Szef SKW. 2. Oceny, uwagi i wnioski zawarte w wystąpieniu pokontrolnym są ostateczne. 3. Jeżeli stwierdzone w wyniku kontroli nieprawidłowości wskazują na konieczność podjęcia działań przez właściwe organy państwowe lub samorządowe, w szczególności w celu zmiany obowiązującego prawa, Szef ABW lub Szef SKW przedstawia informacje tym organom. § 21. Kierownik jednostki kontrolowanej informuje Szefa ABW lub Szefa SKW, w terminie określonym w wystąpieniu pokontrolnym, o sposobie wykorzystania ocen, uwag i wniosków oraz o podjętych działaniach lub przyczynach niepodjęcia tych działań. § 22. Szef ABW oraz Szef SKW przedstawiają corocznie do dnia 31 marca Przewodniczącemu Kolegium do Spraw Służb Specjalnych sprawozdania z działalności kontrolnej za poprzedni rok kalendarzowy. § 23. Sprawozdanie z działalności kontrolnej zawiera w szczególności: 1) istotne ustalenia kontroli ukazujące skalę stwierdzonych zjawisk, przyczyny ich powstania, skutki, jakie wywołują lub mogą wywołać, w odniesieniu do stanu zabezpieczenia informacji niejawnych; 2) ogólną ocenę oraz wynikające z niej uwagi i wnioski, zwłaszcza co do stosowania lub dokonania zmian obowiązującego prawa bądź podjęcia określonych działań organizacyjnych. § 24. 1. W wystąpieniu o przeprowadzenie kontroli, o którym mowa w art. 65 ust. 2 albo 4 ustawy, zamieszcza się opis ujawnionych faktów wskazujących na możliwość utraty przez przedsiębiorcę zdolności do ochrony informacji niejawnych. 2. W przypadku kontroli zarządzonej przez Szefa ABW na podstawie wystąpienia Szefa SKW: 1) czynności kontrolne realizowane przez żołnierzy lub funkcjonariuszy SKW określa się w założeniach organizacyjnych, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 6; 2) program kontroli uzgadnia się z Szefem SKW; 3) Szef SKW wystawia upoważnienie, o którym mowa w § 6, żołnierzowi lub funkcjonariuszowi SKW uczestniczącemu w kontroli. 3. W przypadku kontroli zarządzonej przez Szefa SKW na podstawie wystąpienia Szefa ABW przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio do Szefa ABW i funkcjonariuszy ABW. § 25. Do kontroli wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ----------------------------------- 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie szczegółowego trybu przygotowania i prowadzenia przez służby ochrony państwa kontroli w zakresie ochrony informacji niejawnych (Dz. U. Nr 171, poz. 1430), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 189 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228). ZAŁĄCZNIKI (dostępne na płycie CD) ZAŁĄCZNIK Nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Mandat za niezapięcie pasów bezpieczeństwa może zapłacić zarówno kierowca, jak i pasażerowie samochodu. Za niekorzystanie z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy grozi mandat w wysokości 100 zł. Istnieją jednak zapisy prawne, które przewidują dodatkową karę dla kierowcy. Z artykułu dowiesz się wszystkiego na temat mandatów za pasy, a także przekonasz się czym jeszcze grozi jazda bez zapiętych pasów bezpieczeństwa. Polskie prawo o ruchu drogowym nakazuje użycie pasów bezpieczeństwa podczas jazdy. Dotyczy to kierowcy i wszystkich pasażerów. Każda osoba nie mająca zapiętych pasów zapłaci mandat wysokości 100 zł, a kierowca będzie ukarany nie tylko za swoje przewinienie, ale i za przewożenie osób z niezapiętymi pasami. Dodatkowo kierowca otrzymuje punkty karne, których wysokość ustalana jest według taryfikatora i wygląda następująco: naruszenie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa przez kierującego pojazdem – 2 pkt. karne, przewożenie pasażerów niezgodnie z przepisami o korzystaniu z pasów bezpieczeństwa lub używaniu hełmów ochronnych - 4 pkt. karne. Istnieje kilka możliwości, w których nakaz zapinania pasów bezpieczeństwa przestaje obowiązywać. Osobami, które nie zapłacą mandatu za niezapięte pasy bezpieczeństwa są: kobieta o widocznej ciąży, taksówkarz w trakcie przewożenia pasażera, osoba posiadająca imienne zaświadczenie o przeciwwskazaniu do używania pasów bezpieczeństwa, osoba chora lub niepełnosprawna przewożona na noszach lub na wózku inwalidzkim, policjant, żołnierz, funkcjonariusz ABW, AW, SKW, SWW, CBA, SG, SC-S, SW – wyłącznie podczas przewożenia osoby zatrzymanej, instruktor ze szkoły jazdy oraz egzaminator – w trakcie szkolenia, a także na czas trwania egzaminu, zespół medyczny - tylko wtedy gdy ratownicy udzielają pomocy medycznej, konwojent podczas przewożenia wartości pieniężnych, funkcjonariusz BOR na służbie, żołnierz Żandarmerii Wojskowej w czasie wykonywania czynności ochronnych, dziecko poniżej trzech lat przewożone pojazdem kategorii M2 i M3 - pojazd przystosowany do przewozu ludzi i bagażu, mający mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy. Mandat za pasy nie jest bardzo dotkliwy. Być może z tego względu dużo osób bagatelizuje ten przepis. Ryzyko otrzymania mandatu nie powinno być jedyną przesłanką do zapinania pasów. Głównym zadaniem pasów bezpieczeństwa jest ochrona przed skutkami zderzeń czołowych. Niezapięcie pasów nawet przez jedną osobę w aucie stanowi ogromne zagrożenie w trakcie wypadku - nie tylko dla niej samej, ale również dla pozostałych pasażerów. Gdy dochodzi do mocnego uderzenia, pasy mogą nie tylko ocalić przed śmiercią, ale przede wszystkim zminimalizować obrażenia. Natomiast jeśli nie są zapięte, to siła uderzeniowa człowieka podczas wypadku to nawet trzy tony. Osoba siedząca z tyłu auta bez zapiętych pasów może taką siłą zmiażdżyć pasażera siedzącego z przodu, a sama ma również niewielkie szanse na przeżycie, gdyż nawet jeśli mocne szarpnięcie samochodu nie złamie jej kręgosłupa, to prawdopodobnie ciało wypadnie przez przednią szybę z dużą prędkością, co z pewnością nie skończy się dobrze. Niezapięcie pasów powoduje również zagrożenie ze strony poduszek powietrznych, których zadaniem jest przecież zapewnienie ochrony podczas wypadku. Jednak, gdy pasy nie są zapięte, działanie poduszki może okazać się dodatkowym niebezpieczeństwem, jeśli człowiek uderzy w nią z całą siłą. Zostało udowodnione, że zapięte pasy dwukrotnie zwiększają szansę na przeżycie, natomiast śmierć w wyniku wypadku komunikacyjnego ponoszą najczęściej osoby, które nie miały zapiętych pasów lub miały je zapięte w nieprawidłowy sposób. Kolejną istotną kwestią, poza możliwością otrzymania mandatu za niezapięcie pasów, która powinna nas przekonać do słuszności używania w prawidłowy sposób tego zabezpieczenia, jest groźba otrzymania dużo niższej sumy odszkodowania za uraz powstały w wyniku wypadku. W ogólnych warunkach ubezpieczenia OC i NNW praktycznie każdego towarzystwa ubezpieczeniowego zawarta jest informacja, że jeżeli poszkodowany w wyniku nieszczęśliwego wypadku w jakikolwiek sposób przyczynił się do powiększenia szkody, to ponosi współodpowiedzialność za zdarzenie. Niezapięcie pasów jest właśnie takim „przyczynieniem się do powiększenia szkody”. Firma ubezpieczeniowa oceniając przesłanki upoważniające do wypłacenia odszkodowania otrzymuje wszelką dokumentację sporządzoną związaną z wypadkiem. W takiej dokumentacji będzie z pewnością zaznaczone, czy osoba poszkodowana miała zapięte pasy. Jeśli okaże się, że nie, ubezpieczyciel może obniżyć przyznane odszkodowanie o 20 proc., 30 proc., a nawet 50 proc. Dotyczy to zarówno wypłaty sumy ubezpieczenia dla kierowcy, jak i dla pasażerów. Reasumując, zapinając pasy nie tylko chronimy siebie i osoby z nami podróżujące, ale i zwiększamy szansę na otrzymanie większego odszkodowania w przypadku, gdy dojdzie do nieszczęśliwego zdarzenia na drodze. Mandat za pasy nie jest może wystarczającym „straszakiem”, jednak cena za niezapinanie pasów może być znacznie wyższa niż 100 zł. Zapięcie pasów nic nas nie kosztuje, a może uratować nam życie lub ograniczyć uszczerbek na zdrowiu, gdy dojdzie do kolizji na drodze. Myślmy o bezpieczeństwie swoim i osób z nami podróżujących, a zaoszczędzimy coś znacznie cenniejszego niż kilkadziesiąt złotych.

funkcjonariusz a żołnierz skw